In de vorige blog schreven we enthousiast dat we even niks gaan doen. Een mooie wens die we met alle goedbedoelde intenties zijn gaan uitvoeren in Dahab. Een klein plaatsje in de Sinai die de mensen als volgt omschrijven; ’t paradijs aan zee waar Bedoeïenen, Egyptenaren en Europeanen op een fijne manier samen leven. En als je er eenmaal bent wil je er niet meer weg. Hoe zou onze weg van het verlangen in Dahab zijn wending gaan nemen? We hadden ons er van alles bij voorgesteld om erachter te komen dat tussen, wens, wenselijk en werkelijkheid een wereld van verschil kan zitten.

...

33, het is maar een getal. What’s in the name? In Egypte draait de wat-hebben-wij-gefietst-landen-teller van 32 naar 33.

Ik zei het je toch, what’s in the name? Nothing !

Nothing but nothing

Toch voelt het verre van nothing, wanneer we de laatste weken door de eindeloos lege woestijnvlaktes van Iran fietsen. Nothing but sand. En hier en daar een bord dat ons waarschuwt voor loslopende kamelen. Het ware gevoel van leegte en woestijn dringt zich aan je op wanneer een kudde kamelen ineens naast je fiets loopt met een uitdagende blik;...

Met een vaartje van 28 kilometer per uur volgen we de kolkende rivier die de natuurlijke scheidslijn vormt tussen Armenië en Iran. Blij me een stukje vlak wegdek horen we de banden, zonder al teveel inspanning, ouderwets zoeven over het asfalt. Later blijkt dat deze ik-hou-van-vlakke-wegen- blijdschap zeer tijdelijk zal zijn. De oevers zijn omsloten door kilometers prikkeldraad, het geeft haarfijn de scheiding aan tussen de twee compleet verschillende landen. Bij het oversteken van de brug springt de teller op de 25.000 kilometer (feestje :-)) en steken we de grens over van...

In de vallei van Getap wordt de rust bruut verstoord door het alarmerende geluid van de wekker. Slaperig kijk ik op het display en zie de cijfers 05.30, bizar vroeg als je het mij vraagt. Langzaam dringt het tot me door waarom we tot dit tijdstip hebben besloten. Voor me ligt een gigantische berg gretig te wachten om mijn spieren te testen. Warmte is een grote motivatie voor dit belachelijke tijdstip en wonder boven wonder staan we een uurtje later ingepakt, met kippenvel op de benen, onze tanden te poetsen. 

Rokende Lada’s en verbrand rubber